เป็นไมยราพสะกดทัพนะครับ ถือเป็นยุคสองครับ ตามนี้เลยครับประวัติการสร้างคัดลอกมาจากข้อความของพิพิธภัณฑ์ บุญญาภิรัตน์ครับ ก่อนอื่นให้ห้าลูกกาฝากต้นศรีมหาโพธิ์ 9 ลูก , ลูกกาฝากชุมแสงโทน 7 ลูก , กาฝาก้นชัพฤกษ์ 5 ลูก , ดินไคลเสมาจากเจดีย์เก่าขูดและนำมาปั้นให้ได้ 32 ลูกเท่ากับอาการ 23 , กาฝากไม้เท้ายายม่อม 9 ลูก , กาฝากคันทรง 10 ลูก , กาฝากต้นหนาด 28 ลูก ซึ่งแต่ละอย่างมีวิธีเก็บไม่เหมือนกัน เมื่อได้มาแล้วต้องนำมาตากแดดเพื่อรับพลังงานจากแสงอาทิตย์ให้ได้ 7 วัน หลังจากนั้นจึงนำมาอาบแสงจันทร์ให้ได้ 7 ราตรี เพื่อให้วัสดุอาถรรพ์ทั้งหมดดูดซับพลังงานจากสุริยจักรวาลให้มากเท่าที่จะมากที่สุด เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นตามกระบวนการขั้นต้นแล้ว ท่านจึงจะนำเอาวัตถุอาถรรพ์นี้มาบดให้ละเอียดและผสมผงอิทธิเจ,ผงปถมัง,ผงอิติปิโสรัตนมาลา,ผงจินดามณี,ผงพรายกุมาร และผงวิเศษอีกหลายชนิด จากนั้นจึงนำมาปั้นเป็นเม็ดประคำเล็กๆให้มากที่สุด พอแห้งดีแล้วท่านก็จะนำมาร้อยเชือกให้ได้เส้นละ 108 เม็ด สายประคำรุ่นแรกที่ทำท่านจะนำมาชุบรัก จานั้นจึงนำมาแช่ในน้ำมันอาถรรพ์ แต่เมื่อแช่ไปนานๆจึงทำให้เชือกเปื่อยและขาดไปแถมเม็ดประคำที่แช่อยู่ก็ละลายสูญหายกลายเป็นผงตกตะกอนอยู่ก้นขันสำริด นี่จึงเป็นที่มาของน้ำมันประคำที่หลวงปู่ทิมท่านหวงแหนหนักหนา
สายประคำชุดแรกที่ท่านทำขึ้นมานั้นท่านได้มอบให้ผม 2 เส้น และได้สั่งผมว่าให้เก็บไว้ให้ดี เพราะนี่คงไม่ทำอีกแล้ว ถ้าจะมอบให้ใครต่อก็ต้องดูให้ดี เป็นของดีที่นี่ตั้งใจทำ ไม่จำเป็นต้องให้ใครทั้งเส้นแค่เม็ดเดียวก็คุ้มตัวได้แล้ว ส่วนอีก 8 เส้นนั้นได้ละลายกลายเป็นผงไปประมาณ 5 เส้น จึงเหลือแค่ 3 เส้น ซึ่งผู้ที่ได้ไปคือ นายสาย ได้ไป 1 เส้น ช่างมงคล ได้ไป 1 เส้น และอีกเส้นหนึ่งหลวงตารอดได้ขอหลวงปู่ไป ภายหลังผมได้ถามถึงกับบุคคลทั้ง 3 นี้ ซึ่งท่านก็บอกว่ต่อมาภายหลัง หลวงตารอดและลูกศิษย์ก็ได้ทำออกมารุ่นหนึ่ง ซึ่งรุ่นนี้ได้ผสมกาวจึงทำให้มีความเหนียวและไม่แตกง่าย ทำใช้กันเองไม่เกิน 3 เส้น จนถึงถึงยุคของคุณประชา ตีพาสัย ( อดีตนายช่างชลประทาน ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว ) ได้ขออนุญาตหลวงปู่ทำสายประคำเพื่อใช้เอง ครั้งแระคุณประชาปั้นได้ประมาณ 3 เส้น โดยมีผมเป็นคนผสมผง ใช้กาวเป็นตัวประสาน และก็จำแจกใช้กันเองระหว่างพรรคพวก สำหรับสายประคำไมยราพสะกดทัพนั้น ท่านทำไว้ไม่กี่เส้น ใช้ในระหว่างลูกศิษย์ที่ปั้นลูกอมไมยราพ หายากมาก มีจำนวนน้อย |
|
