| รายละเอียด | ***ตะกรุดพระเจ้าสิบหกพระองค์ พระพิจารย์ วิจารโย วัดโพธิ์ผักไห่ จ.อยุธยา***
พระพิจารย์ วิจารโณ
โดยปกติแล้ว การเรียนวิชาอักขระเลขยันต์และเวทย์มนต์ต่างๆ นั้น มีสภาพคล้ายกับการเพาะปลูกต้นไม้ ซึ่งต้องหมั่นรดน้ำ , พรวนดิน ทำนุบำรุงอยู่เสมอ เมื่อถึงเวลาและสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม ก็ย่อมผลิดอกออกผล
การเรียนอักขระเวทย์มนต์ต้องอาศัย ความศรัทธาเชื่อมั่น จนเป็นสัมมาทิฏฐิ หมั่นปฏิบัติเจริญมนต์อยู่เป็นนิจย์ มีความเพียรเป็นเบื้องต้น จนเกิดศรัทธาสมาธิ สัมมาปฏิบัติเช่นนี้ ย่อมให้เกิดผลตามหลักของสัพพะวิชานั้น ๆ เสมือนบุคคลผู้ฝึกซ้อมกีฬา ชนิดใดชนิดหนึ่งอย่างถูกต้องและมีหลักเกณฑ์ ผลสุดท้ายย่อมเป็นผู้ที่มีความ สามารถ ในกีฬาชนิดนั้นๆ โดยประสพการณ์ของอาตมาที่ผ่านมา ครั้งฆราวาส ความหมั่นในการเจริญเวทย์เป็นอนุสติ เปรียบเสมือนการเตรียมจิตใจไว้พร้อมเป็นเบื้องต้น เมื่อกายระงับ จิตสงบ สมาธิย่อมเกิด
นะสาริกาบทหนึ่ง เคยเรียนกับโยมสุนทร เผือกเที่ยง ครูฆาราวาสของอาตมา ต้องภาวนาคาถาอยู่นาน ทุกขนะจิตที่ระลึกได้นานถึง ๖ เดือนเศษ จึงเกิดปรากฏการณ์ตอบสนองของบรรดานกทั้งหลาย (เฉพาะนกที่มีหงอน เช่น ,นกสาริกา ,นกเอี้ยง ,นกกระหลอด) เช่นจะส่งเสียงร้องรับกันหรือบินถลาลงใกล้ๆ บริเวณที่เจริญเวทย์อยู่
คาถาพญาไก่เถื่อนบทหนึ่ง เคยภาวนาอยู่นาน ๓ เดือน สิ่งที่ผุดในใจ มักเป็นเรื่องจริงเสมอ
เมื่อใดที่หย่อนปฏิบัติ ปรากฏการณ์ ต่างๆ ก็จะค่อยๆจางหายไป
การออกกำลังกายอยู่เสมอ สามารถทำให้ร่างกายแข็งแรงได้ฉันใด การเจริญพระมนต์ หรือเจริญภาวนา จนจิตเป็นสมาธิ ย่อมเกิดผลในทางอิทธฤทธิ์ แก่ผู้ปฏิบัติได้ฉันนั้น
อิทธฤทธิ์ทั้งหลาย อันเป็นผลสืบเนื่องจากการปฏิบัติ จนเกิดอภิญญานั้น แม้มิใช่หนทางแห่งความหลุดพ้น จากกิเลสในทางพุทธศาสนา แต่โดยแท้จริง ผู้ปฏิบัติจนได้สมาบัติสามารถจะแสดงฤทธิได้
การลงอักขระเลขยันต์นั้น อักขระตัวหนึ่งๆ เคยมีผู้เขียนแล้วเป็นล้านๆ ครั้ง ครูบาอาจารย์ทุกท่านของอาตมามักย้ำเตือนสติอยู่เสมอว่า ให้เขียนให้ถูกต้องด้วยอักขระวิธี ด้วยอาการสำรวม ๔ ประการคือ
ตาจ้อง, จิตเพ่ง,ปากบริกรรม,มือเขียน ด้วยลักษณะอาการทั้ง ๔ นี้ การลงอักขระอาคมจะสำเร็จสมบูรณ์โดยปราศจากวิบัติ
ส่วนการปลุกเสก เป็นเรื่องปฏิบัติภายหลัง บางวิชาต้องปลุกเสก ตามคาถาที่ระบุหรือในทางปฏิบัติต้องอธิษฐานให้เป็นไปตามที่ได้ลิขิตได้สาธยายมนต์นั้น
การขอบารมีครูดั้ง ครูเดิม ครูบาอาจารย์ผู้ประสิทธิประสาทวิชา เป็นเรื่องสำคัญที่สุดที่จะขาดเสียมิได้ การถือเครื่องรางของขลังของบุคคลต่างๆนั้นจะให้เกิดผลทางอิทธิฤทธิได้ มิใช่แต่เฉพาะการลงอักขระถูกต้องตามอักขระวิธีหรือถูกต้องตามฤกษ์ยาม หรือบารมีของผู้สร้าง หรือกำลังแห่งครูบาอาจารย์ต้นตำหรับเท่านั้น
ขอให้คิดอยู่เสมอว่า การจะให้เครื่องรางของขลัง ถึงพร้อมด้วยความศักดิ์สิทธิ์และอิทธิฤทธิ์โดยสมบูรณ์นั้น ย่อมรวมไปถึง ศีลาจารวัตรของผู้ใช้ด้วย เพราะธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมเสมอ
พระพิจารย์ วิจารโณ
วัดโพธิผักไห่
๘ มิถุนายน ๕๑
***พร้อมใบรับประกัน + ส่งด่วน EMS*** |
