(D)
............สวัสดี ช่วงหัวค่ำ ครับ
...........เมื่อก่อนกระทู้ที่ผมตั้ง คุยหนุกๆ มักเป็นเรื่องการเมืองบ้าง เรื่องเล่าตลกๆกันบ้าง เรื่องทะลึ่งตึงตังบ้าง. เรืองของเก่าๆบ้าง..บางทีก็จำๆเค้ามาหรืออ่านเจอๆมา มีสาระปนไร้สาระบ้างก็มี (โดนลบก็เยอะ)
แต่หลังจากมาทำร้านอาหาร ส่วนใหญ่ก็จะโพสเรื่องที่เจอๆกันสดๆร้อนๆที่เกิดขึ้น..อาจจะส่วนตัวไปบ้างก็อย่าโกรธอย่าเคืองกันนะครับ ก็แค่อยากให้เพื่อนๆที่มาอ่าน มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะให้คนข้างๆได้ยิน...คายเครียดแค่นั้นครับ
และที่สำมะคัญ ผมก็คิดนะว่า เอ๊ะ!! เดี๋ยวหาว่าลงโปรโหมดร้านหรือป่าว ...
จริงๆแล้วคนที่ทำร้านแนวๆนี้(เพื่อขีวิต) ส่วนใหญ่ขาดทุนและไปไม่ถึงดวงดาวกันครับ ทำเพราะใจรักทั้งนั้น...
ผมเคยนั่งคำนวนเล่นๆ ปรากฏว่า ต่อให้โต๊ะเต็มทุกวันก็ไม่มีตังค์เหลือหรอกครับ เพราะรายจ่ายมันเยอะ ไหงค่ากุ๊ก ค่านักดนตรี ค่าอาหาร ค่าเทอมเด็กๆ และค่าที่เราลงขวด ( ทุกวัน) อีก ..ไหนจะเจอบิลของเพื่อนฝูง แป๊ะ ไว้อีก...โอ๊ย ....สารพัด....
และยังมีปัญหาตามมาสารพัด ทั้งคนนอกคนใน....ตัวอย่างเช่นปัญหาที่เจอมาก็คือ ..เมียไม่เข้าใจเราอีกจะให้กลับบ้านแต่หัวค่ำ ส่วนเด็กเสริฟก็จะให้เราอยู่ถึงร้านปิดแล้วไปต่อ (ต่อไหนไม่รู้)
จึงชั่งใจยาก...ส์...ว่าจะเด็ดดอกตูมขึ้นมาเชยชมให้รู้แล้วรู้ลอดไปเลย หรือจะเก็บดอกบานที่บ้าน....(เก็บมานั่งคุมที่ร้าน)...ยังคิดหนักอยู่เลยครับ |