(D)
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
ป๋าอ้นได้พระจตุคามฯของวัดศาลาไพปี ๔๘ มาครับพี่น้อง(ทรงสี่เหลี่ยม)
ด้วยความเห่อ...และด้วยความศรัทธา จึงไปเลี่ยมกรอบพลาสติก เพื่อกันตกหล่น กันกระแทก และกันน้ำเข้า
จึงเลี่ยมแบบกันน้ำ ไม่ได้ใส่กรอบสำเร็จรูป
ร้านที่ทำก็เป็นร้านทองเจ้าประจำ แต่เจ้าของร้านไม่ได้ลงมือเองนะครับ เขาให้ลูกจ้างหน้าร้านลงมือทำ
(เลี่ยมกรอบพลาสติกธรรมดาครับ ไม่ใช่กรอบทองคำ เพราะเบี้ยน้อยหอยน้อยครับ ไม่มีปัญญาเข้ากรอบทองคำ)
พอเสร็จกลับมาดูที่บ้าน ปรากฏว่า มีมุมล่าง ซ้ายมือเราบิ่นนิดนึง และมีรอยรานประมาณ ครึ่งซ.ม.ใกล้องค์พ่อด้านหลัง
นอกจากนี้ ยังมีรอยกดทับ จมูกองค์พ่อจนยุบแบน
แล้วตรงรูป กระต่าย ไก่ ลิงหมู ก็มีรอยทับแบน
และมีรอยทับแบนอีกหลายที่ครับ
ทั้งหมดมองเห็นชัดเจนด้วยตาเปล่า
ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่มีรอยตำหนิเหล่านี้แน่นอน
รู้สึกเครียดในใจเล็กๆครับ แต่ก็ต้องทำใจ
หลังจากนั้นอีกประมาณ สาม สี่ วัน
กรอบพลาสติกด้านหลังค่อยๆยุบลงมา ยุบลงมา ทุกวัน ทุกวัน
(ยุบเองครับ ไม่ได้กด และป๋าอ้นไม่ได้แขวนคอตอนนอน ตอนกลางวันก็แขวนเป็นเวลาสั้นๆครับ)
คือกรอบยุบเองแน่นอน ไม่ได้นอนทับแต่อย่างใด
ป๋าอ้นรอกรอบยุบ จนไปกดทับจมูกองค์พ่ออีกครั้ง
และมีแนวโน้มว่ามันจะยุบลงไปเรื่อยๆไม่หยุด
ป๋าอ้นจึงตัดสินใจเอาไปที่ร้านเดิมและบอกให้ทราบถึงปัญหา
เจ้าของร้านทอง ซึ่งเคยคุยกันถูกคอก็บอกว่า
เป็นเพราะพระยังไม่แห้ง พระจึงดูดอากาศ ดูดความชื้น
เจ้าของพระคือป๋าอ้นจะต้องมีความรู้ ว่าถ้าพระยังไม่แห้ง เอามาเข้ากรอบ กรอบจะยุบตัว
(เออ...กรูเพิ่งเลี่ยมกรอบพระเนื้อว่านเป็นครั้งแรก กรูคงรู้ได้เองหรอกนะ)
และความเสียหายกับองค์พระแบบนี้ ร้านจะไม่รับผิดชอบ เพราะค่าเลี่ยมกรอบพระแค่สองร้อยบาท ไหนจะค่าแรงลูกน้อง ไหนจะค่าวัสดุ
ไม่สามารถรับผิดชอบต่อความเสียหายได้
แต่ถ้าจะให้เลี่ยมให้ใหม่ทำได้ ไม่คิดเงิน
ป๋าอ้นก็ดีใจ เออ...ก็ยังดีวะ เลี่ยมใหม่ก็เลี่ยมใหม่
ช่างจึงใช้ไฟลนกรอบพลาสติกจนอ่อนตัวแล้วแกะกรอบเดิมออก แล้วเลี่ยมกรอบให้ใหม่
กลับมาบ้านได้สองวัน เป็นอีกแล้ว ยุบอีกแล้วครับพี่น้อง
จึงเอากลับไปที่ร้านเดิมอีก คราวนี้มานบอกว่า ให้ช่างเอาไฟลน แล้วเดี๋ยวอากาศจะขยายตัว ดันกรอบให้โป่งออกมาเอง
เพราะเที่ยวนี้ตีโป่งเผื่อไว้แล้ว เที่ยวที่แล้วกรอบแบนไปหน่อย
ช่างก็ดีใจหาย เจ้านายสั่งลน มันก็ลน ลนไฟที่องค์พ่อจนกรอบโป่ง
แล้วป๋าอ้นก็เอากลับมาบ้าน คราวนี้อยู่ได้วันเดียว กรอบเจ้ากรรมมันก็ยุบตัวอีก
ป๋าอ้นก็เอากลับไปร้านเดิมอีก
คือแต่ละวันแทบไม่ต้องทำมาหาแดะกันเลยครับ
วุ่นอยู่กะไอ้เรื่องยุบไม่ยุบอยู่นี่แหละครับพี่น้อง
คราวนี้มานก็บอกว่า สงสัยพระจะชื้นมาก คงต้องเอาไฟลน แล้วแกะกรอบพลาสติกออกแล้วไปหากรอบสำเร็จรูปใส่เถอะ (ที่ร้านไม่มี)เพราะกรอบแบบสำเร็จ
รูปอากาศเข้าได้ กรอบก็จะไม่ยุบ
ป๋าอ้นไม่รู้จะทำยังไง...เอาวะ.... ลนอีกก็ลนอีก
ก็สมองป๋าอ้นควายยังเรียกพี่เลยครับ ไม่เคยคิดอะไรเองได้
เมื่อช่างเอาไฟลนจนแกะกรอบพลาสติกเสร็จแล้ว
ป๋าอ้นก็เอากลับมาบ้าน
(เพราะไม่รู้จะอยู่ร้านมานไปนานๆทำไม ลูกสาวมานก็ยังเด็กอยู่ ยังใช้งานไม่ได้ว่างั้นเถอะ ถ้าเผลอไปใช้เข้าเด๋วติดคุกยาว)
พอเอากลับมาบ้าน กะว่าจะเอามาส่องดูให้ชื่นใจ
ปรากฏว่าองค์พ่อของป๋าอ้น กรอบ เป็นข้าวเกรียบรวยเพื่อนเลยครับ
หลุดเป็นผงเลย แทบร้องไห้เลยครับ
นี่ถ้าเมียตายป๋าอ้นจะไม่เสียน้ำตาสักหยด
แต่นี่องค์พ่อของป๋าอ้น....แง.......
หากป๋าอ้นทำกรรมเวรใดไว้ ขอให้ประสบการณ์นี้จงเป็นความรู้กับพี่น้อง ไถ่บาปเล็กๆให้ป๋าอ้นด้วยเถิด
และอย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับพี่น้องท่านใดๆเลยครับ
ขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ |