กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

เล่นพระอย่า...โลภ...
คอลัมน์ คำคมคารม
-----------------------------------------------------------
เข้าสนามพระ ในวันแรกๆ โปรดจดจำคำสำคัญคำหนึ่ง
ไม่ใช่แค่ศัพท์ลึกซึ้ง แต่ยังเป็น...คำเตือน
ซ่อนอยู่ในหนึ่งประโยคคลาสสิคประจำวงการ ที่รุ่นพี่หมั่นกรอกหูรุ่นน้องและพวกพ้อง
รวมทั้ง...ตัวเอง
เล่นพระ...อย่าโลภ
เป็นยังไงไปฟังกัน
โลภ : ความอยากได้พระของคนอื่นในราคาถูก
ทุก ๆ นักอนุรักษ์-สะสมพระเครื่องฯ อยากได้แต่ของดี-ราคาถูก
หวังฟลุกอย่างเหลือเชื่อ
เป็นความคิดที่น่าเบื่อ แต่ก็คิดกันทุกคน
โดยเฉพาะมือใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้นค้นหา-ศึกษาพระรุ่นต่างๆ
เห็นองค์ท่านแต่ในตำรามากกว่าส่องจากของจริง
ความรู้-ทักษะแบบงู ๆ -ปลา ๆ
ประมาณว่าคุ้น ๆ - คล้าย ๆ
เห็นราคาที่เขาตั้งขายไว้แพงๆ ก็แหยง...ใจเสาะ-เปราะบาง
พอมีใครเอาพระมาปล่อยราคาถูก พร้อมคำหวาน-พูดเพราะก็เชื่อ
...พระ รุ่นนี้เขาเล่นกัน 2 หมื่น แต่เห็นพี่ชอบเลยอยากให้ได้ไป เช่ามาไม่แพง เก็บไว้เหอะ คิดพี่แค่ 5 พัน ถือว่าแบ่งกันใช้ เอาไวๆ กำไรไม่มาก...
ฟังแล้วหูผึ่ง เกิดละโมภ คิดในใจแบบไร้เดียงสา...
...โห! กำไรแน่ ๆ แล้วเป็นหมื่น ของดีราคาถูกแบบนี้ คงมีกรูคนเดียวในโลกที่โชคดี พี่เค้าน่ารักจัง ไม่ซื้อเสียดายแย่....
ว่าแล้วเงิน 5 พันก็ย้ายที่อยู่ใหม่ในทันที
ไม่ฉลาดก็ควรเฉลียว
ใครจะประเคนเงินหมื่นให้คุณ ต้องรักกันมากเลยนะเนี่ย
เมียที่บ้าน...ร้อย-สองร้อยยังไม่ค่อยจะกระเด็น แล้วนี่คุณเป็นใคร
...ใจดีมหาศาล... หรือ ...โง่มโหฬาร... กันแน่
บ่อยครั้งที่เจอคนน่าสงสาร สารพันจะอ้างความขัดสน
ยากจน-โดนล้วงกระเป๋า-หิวข้าว-อยากกลับบ้าน
อีพ่อเจ็บ-อีแม่ป่วย ช่วยหนูด้วยไม่มีตังค์...แต่มีพระ
เอามะ เอามะ...เอา
เสร็จไปอีกราย
จะว่าไป ความโลภไม่เคยปรานีใคร
ยิ่งเกิดกับเซียนใหญ่ ยิ่งหนักกว่าสามัญชนอย่างเรา ๆ
ถือว่าเป็นผู้ทรงภูมิ ย่อมต้องมีคนลองของ
ชั้นเชิง-ความเนียนและตัวเลข มักสูงกว่าปกติ
ขอยกอุทาหรณ์สอนใจจากเซียนหล่อ
ผู้ชำนาญการ ..พระเหรียญ... ตัวพ่อ...ทิด ...บอย-ท่าพระจันทร์...
เป็นประสบการณ์ความโลภที่เจ้าตัวยิ้มรับ-สารภาพ
เหตุการณ์ประมาณปี....ยุคจตุคาม ฯ ลามทุ่ง
มีหนุ่มใหญ่บุคลิกไว้ใจได้ คล้าย ๆ ผู้ดีเก่า
เอาเหรียญ ปราบฮ่อ - เสด็จพ่อ ร.5 มาเสนอ
อ้างว่าเป็นมรดกตกทอด หยอดราคาแค่ 4 แสนเศษ
เป็นเหตุให้คุณบอยหัวใจเต้นแรง - ตาลาย
ก็เคยขายเกินล้านไปกว่า ๆ กะว่าคราวนี้คงถึงสอง
จึงส่องอย่างมั่นใจ แต่...ไม่รอบคอบ
ดูจนชอบ-คิดว่าใช่ จึงจ่ายตังค์
ซื้อแล้วเกิดตงิดคิดใหม่...ทำไมถูกจัง (วะ)
นึกขึ้นได้...เคยมีรูปถ่ายขยายใหญ่ยักษ์ของเหรียญรุ่นนี้ จึงรีบนำมาเปรียบเทียบ
รู้แล้วเหยียบอย่าเอ็ดไป...เก๊สนิท
อีกครั้งหมาด ๆ เมื่อพฤศจิกา 53
กับเหรียญเจ้าสัวเงิน-หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว
เหตุการณ์คล้ายกัน ความบาดเจ็บก็พอกัน
มีเหตุจากวันนั้นสภาพสายตาไม่พร้อม
เพราะร่างกายยังไม่ยอมสร่างไข้ รวมทั้งฤทธิ์ยานอนหลับ...ทำให้ตาเบลอ
กลายเป็นโลภ-ปน-ป่วย
5 นาทีภายหลังจ่ายตังค์ กลับมาส่องอย่างตั้งใจ
ซวยเลยกรู...เหรียญเก๊
อาการไข้...หายสนิท
ไม่ว่าหน้าใหม่ที่พลาดเพราะรู้น้อย หรือเซียนใหญ่ที่จ๋อยแม้รู้เยอะ
ล้วนเคยเผลอโดนความ ...โลภ... ครอบงำแล้วทั้งสิ้น
ของดีราคาถูกอาจจะมี แต่เกิดไม่ถี่นักและมักไม่จริง
...เขมรหิวข้าว-ลาวตกรถ... กับพระเก๊มาแลกเงิน นี่สิเรื่องจริง
ก่อนจากฝากสุภาษิตคิดเอง
...ความไม่มีโลภ จะไม่เสียลาภอันประเสริฐ...
สวัสดี

http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXdOakEwTURVMU5BPT0=§ionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE1TMHdOUzB3TkE9PQ==