ขอบคุณท่านเจ้าของข้อความ
การทะเลาะกันเพื่อหวังให้ตัวเราเป็นคนถูก เป็น ผู้ชนะนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า
"ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมเป็นทุกข์ ผู้สงบระงับละความชนะและความแพ้ได้แล้วย่อมอยู่เป็นสุข"
(สุตตันตปิฎก คาถาธรรมบท สุขวรรค) ธรรมดาของผู้แพ้ย่อมต้องการเอาชนะให้ได้ ก็ผูกเวรไว้กับผู้ชนะว่า
ฝากไว้ก่อนเถอะคราวหน้าจะมาเอาคืน ใครเป็น ผู้ชนะก็ย่อมก่อเวรไว้กับผู้แพ้ ถึงได้มีสุภาษิตว่า ยอมแพ้บ้าง
เพื่อจะได้ชนะเป็น คือเป็นชัยชนะที่ไม่กลับคืนและได้ความสงบกลับมาให้กับชีวิตของเราไม่ต้องเดือดร้อนทะเลาะกันอีก
การทะเลาะ การเอาชนะด้วยคำพูดเอาเหตุผลก็เป็นกรรม ก็จะตามไปภพหน้า
ทั้งยังต้องใช้กำลังสติปัญญา ทรัพย์ พี่น้องบริวาร ทุ่มเทลงไป
เท่ากับต้องเสียบุญที่สั่งสมข้ามภพข้ามชาติมา จึงจะเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งได้
ยิ่งทะเลาะหลายคน ยิ่งเสียบุญมากขึ้นไปอีก อย่างนี้แล้วหนทางไปถึงนิพพานยิ่งห่างไกลออกไปอีก
หลายๆ ชาติ เกิดมาชาติหนึ่ง นอกจากจะสั่งสมบุญได้น้อย แล้ว ยังต้องเสียบุญจากการ ทะเลาะกันอีก
จัดว่าไม่คุ้มค่า โบราณถึงสอนให้อโหสิกรรม เลิกแล้วต่อกันเสีย ภพชาติหน้าต่อไปจะได้ไม่มีเวรผูกกันอีก
บารมีเราจะได้ไม่ถูกตัดรอน เกิดชาติใหม่จะได้สั่งสมบารมีได้อย่างเต็มที่ จนบารมีเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ เข้านิพพานได้ในที่สุด
โดยคุณ peterliger (58.11.35.*) [07 Sep 10 11:17]
*******************************************************
ถ้าผมฟ้องร้องกับผู้นำส่ง แล้วชนะ ผมก็คงไม่มีความสุข เพราะผู้นำส่งก็มีฐานนะย่ำแย่
*******************************************************
ผมคิดว่า เงินจำนวน 28600 บาท ผมทำงานเก็บเงินอดออม สักวันหนึ่งผมก็คงมีเงินจำนวนนี้กลับคืนมาได้ ถึงแม้ว่าวันนี้ผมจะลำบากกับเงินจำนวนนี้ แต่ผู้นำจ่ายลำบากกว่าผม
ผมไม่ติดใจว่าพระหายไปได้อย่างไร ตั้งใจ หรือ ไม่ตั้งใจ
ผมคงไม่มีบุญวาสนาได้บูชาหลวงปู่ทิมมากกว่าครับ!!!! |
|
[พ. 08 ก.ย. 2553 - 20:54 น.]