(D)
สะสมประสบการณ์การดูพระ สะสมไปเรื่อย ๆ หวังแค่เป็นที่พึ่งทางจิตใจ เวลาจะทำอะไรผิด จะโกหกอะไรก็คิดซะว่ามีพระอยู่ในคอคอยเตื่อนสติ อย่าหวังผลทางพณิชเลยครับ ผมเห็นว่านะนักสะสมรุ่นใหม่ ๆ บางคนพอสะสมพระก็เริ่มมองราคาพระ หวังกำไรบ้าง อวดบ้าง ยิ่งการอวดพระบางกลุ่มทำเหมือนพระเป็นนาฬิกาเลยนะครับ คนรวยใส่โลเหล็ก คนธรรมไซโก (ถ้าเปรียบก็คนรวยพระหลัก คนจนพระใหม่ประมาณเนี้ยครับ) อวดกันอันตรายเปล่า ๆ (เดี๋ยวโดนตีหัวนะ) เกิดความอิจฉากัน จิตใจไม่เป็นสุข บาปอีก ผมว่าการสะสมพระแบบนี้กลุ้มใจเปล่า ๆ นะครับ เพราะบางทีพระหลัก ๆ ห้อยไปไหน ๆ โดนทักไม่ดี กลุ้มใจแย่เลย มีเรื่องตอนสมัยผมยังอายุประมาณ 11-12 เจ้าของรถทัวร์ในจังหวัดอยุธยาที่บ้านผมเหมาไปทำบุญที่จังหวัดอุดรฯ ใส่สร้อยทองเบอเริ่มเลย ใส่พระเลี่ยมทอง 5 องค์ เอาไปให้พระที่มารับผ้าป่าดู พระบอกทันใด "ดีโยม ทองนะ" พระซื้อมาเป็นแสน มากว่าราคาทองซะอีก เก๊หมด หลังจากงานนั้นผมก็มีพ่อเลี้ยงคนใหม่เลยครับ แม่ผมเป็นโสดอยู่พอดี ก็เจ้าของอู่ทั่วคนนี้ล่ะคับ เรื่องนี้ก็เลยจำได้ เพราะอายุขนาดนั้นใครจะไปสนพระเครื่อง สะสมพระดีอยู่แล้วครับ ยังไงก็ไม่เสียหาย เป็นการอนุรักษ์ศิลปะโบราณด้วย พอชิน ๆ ตาแล้วก็แยกเก๊แท้ได้เองล่ะครับ ขอให้สนใจจริง ๆ ศึกษาจริง ๆ เถอะครับ ผลทางพณิชก็จะตามมาเองล่ะ แบบนี้จะสบายใจกว่าเน๊อะ
วันนี้นั่งว่าง ๆ ขอพื้นที่โมนิดนึงนะครับพี่หมอเมืองเพชร  |
|
[พฤ. 15 ก.ค. 2547 - 15:23 น.]