กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

สัมผัสแรกที่ได้กราบ ....หลวงพ่อทอง สุทฺธสีโล

ปกติธรรมดาแล้วตัวผมไม่ค่อยได้ออกเดินทางไปในที่ต่างๆมากนัก
จนได้ฉายาจากเพื่อนๆในเว็ปที่สนิทสนมกันว่า “จิ๊กโก๋โลเดียว”
ซึ่งดูจากฉายาก็คงแปลความหมายได้ไม่ยากใช่มั๊ยครับ

วันหนึ่งเพื่อนฝูงพี่ๆทีได้สนทนากันเป็นประจำก็ลงกระทู้โชว์ให้ได้เห็นว่า
ได้ไปกราบปวารณาตนเป็นศิษย์รุ่นแรกหลวงพ่อทอง สุทฺธสีโล ที่วัดพระพุทธบาทเขายายหอมกัน..
ก็ทำให้ผมมาคิดว่า อันตัวเรานั้น ก็เคยได้ทราบประวัติหลวงพ่อมาบ้างว่า ท่านเป็นศิษย์เอกหลวงพ่อคูณ
ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งด่านขุดทดผู้เปี่ยมด้วยเวทย์วิทยาคม หลวงพ่อทองนั้นก็ย่อมต้องได้รับถ่ายทอดวิชา
จากหลวงพ่อคูณมามิใช่น้อย เพื่อนๆพี่ๆเราได้ไปกราบปวารณาตนเป็นศิษย์รุ่นแรกหลวงพ่อทอง กันแล้ว
ไอ้เราจิ๊กโก๋โลเดียว คงไม่มีโอกาสแน่

แล้ววันหนึ่งพี่ชายในเว็ปท่านหนึ่งก็ได้โทรมาบอกข่าวว่า หลวงพ่อทองจะมาที่ไอทีแสควหลักสี่
น่าจะไปกราบฝากตัวเป็นศิษย์หลวงพ่อกันนะ

ผมตื่นเต้นดีใจมาก ชวนพรรคพวกอีกคนเดินทางไปด้วยกัน
ถึงจะเกินกิโลไปหน่อย แต่ก็อยู่ในรัศมีที่พอจะไปได้ งานนี้ “จิ๊กโก๋โลเดียว” ไม่พลาดแน่

เมื่อไปถึงไอทีแสคว เจอพี่ๆน้องๆในเว็บมากมาย ก็เข้ามาทักทายกันตามอัธยาศัย ทุกคนหน้าตายิ้มแย้มเบิกบาน
ต่างมีจุดหมายเดียวกันคือ มากราบหลวงพ่อทอง สุทฺธสีโล

ผมเข้าไปลงทะเบียนเพื่อปวารณาตนเป็นศิษย์รุ่นแรกหลวงพ่อทอง... ได้หมายเลขมา 451
ผมมองเข้าไปภายใน พบพระภิกษุรูปหนึ่งนั่งนิ่งๆตัวตรง สีหน้าและแววตาเปี่ยมด้วยเมตตา
ปฏิกิริยาท่านั่งของท่านดูเหมือนไม่ขยับเขยื้อนเลย เวลาที่ท่านพูดกับศิษย์ที่เข้าไปกราบ ก็แลดูอ่อนโยน
ดูน่าเลื่อมใสศรัทธายิ่งนัก

ผมรอคิวจนได้เข้าไปกราบท่านอย่างใกล้ชิด ได้ยกขันครูถวายตัวเป็นศิษย์รุ่นแรก
ได้รับการปะพรหมน้ำพระพุทธมนต์จากท่าน

รู้สึกยินดีปรีดาในจิตใจยิ่ง สมใจเราแล้วที่ได้มากราบพระอาจารย์ที่มีวัตรศรัทธาน่าเลื่อมใส

ก่อนถอนตัวออกมาเพื่อให้ศิษย์ต่อๆไปอีกหลายท่านได้เข้าไปกราบหลวงพ่ออย่างใกล้ชิด

ออกมาด้านนอกก็มาเสวนากับพี่ๆน้องๆ อีกสักครู่ผมเลยขอตัวกลับ
ต่างก็ล่ำลา แลกเบอร์โทรศัพท์กัน...มิตรภาพยังต้องดำเนินอีกยาวไกล

ขากลับผมขับรถออกทางวิภาวดี มุ่งตรงมารังสิต นิสัยผมส่วนตัวแล้วเป็นคนขับรถออกจะเร็วสักหน่อย
ก็ตามประสาคนแก่แรงดีแหละครับ ตอนไหนรถโล่งๆ ก็100 กว่าแน่นอน ผมเป็นคนขับ มีเพื่อนนั่งมาด้วยหนึ่งคน
ซึ่งเราทั้งคู่ก็ได้ปวารณาตัวเป็นศิษย์รุ่นแรกอาจารย์ทองกัน ผมก็ขับมาเรื่อยๆ 100 กว่าๆ คุยกันบ้างตามประสา…
ฉับพลัน รถแท็กซี่คันหน้าผมเกิดเบรกกะทันหัน....................
ผมก็กดเท้าเหยียบเบรกทันที กรรมที่รถก็เก่า คนก็แก่......
แท็กซี่คันหน้าเบรกจอดสนิทแล้ว ไอ้ผมสิครับ เหยียบเบรกค้างไว้แล้ว แต่แรงเฉื่อยของรถยังทำให้รถวิ่งตรง
เข้าไปหาบั้นท้ายรถแท็กซี่อย่างไม่ยอมหยุด ในใจคิดว่าวันนี้ชนเขาแน่เพราะมันทำอะไรไม่ได้แล้วครับ.....
แต่แล้วสิ่งไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นก่อนที่รถผมจะจูบบั้นท้ายแท็กซี่ที่จอดเย้ายวนอยู่นั้น รถผมก็หยุดจึก
เหมือนมีใครมารั้งเอาไว้ก่อนที่รถจะวิ่งเข้าไปชนบั้นท้ายแท็กซี่คันนั้น เป็นการหยุดที่มหัศจรรย์มาก เพราะรถวิ่งตามแรงเฉื่อย ที่ไม่สามารถบังคับได้แล้ว ในระยะกะชั้นชิด รถกลับหยุดกึกแบบไม่ไม่มีการหัวทิ่มหัวตำ หรืออาการปัดเป๋ใดๆ ซึ่งระยะห่างผมว่าน่าจะเบียดแมลงวันตาย

ผมกับเพื่อนคู่หูนั่งงง ว่าเอ..รถมันหยุดแบบนี้ได้ยังไงหว่า......
ขนาดรถแท็กซี่ก็คงยังงอยู่เหมือนกัน คันหน้าออกตัวกันไปแล้ว แท็กซี่ก็ยังไม่ยอมออกรถ
ผมต้องโบกมือให้ไปได้แล้วพร้อมทำมือให้สัญญาณว่าไม่ได้ชน... แท็กซี่จึงยอมออกตัวไป

ผมเคลื่อนรถตามแท็กซี่ไปติดๆ ผมพูดคุยกับคู่หูที่นั่งมาด้วยกัน ซึ่งเราต่างก็พูดและมีความเห็นคล้ายกันว่า
นี่มันเป็นเรื่องที่น่าจะเรียกได้ว่ามหัศจรรย์

ผมไม่อาจพิสูจน์หรือหาหลักฐานใดมาอ้างอิงได้ว่าสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับผมนั้นมันเป็นเรื่องจริง...
ซึ่งความจริงแล้ว ผมก็ไม่ได้ต้องการให้มีคนเชื่อสิ่งที่ผมรู้สึก หรือที่เกิดขึ้นกับผม

เพราะในส่วนหนึ่งในเสี้ยวความคิดผมนั้น ผมรู้ได้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ได้เกิดขึ้นและผมรู้สึกได้แล้ว..นั่นคือ..

“พลังแห่งความศรัทธา”