(N)
ขบวนการ "ศัลยกรรม-ทำผิว-บิลด์พระ"
เหมือนกะที่ดาราสาวเกาหลีมักสวยสั่งได้ในชาตินี้ด้วยฝีมือหมอ (ไม่ยอมรอไปเกิดใหม่ชาติหน้า)
"พระฝีมือ" บ้านเราก็สวยซ่อมได้ เข้าสไตล์ "ธงไชยเซอร์วิส"...เป๊ะเลย!
เคยบอกไว้..."พระฝีมือ" ใช่จะหมายความแค่พระเก๊บาดตาเซียน
แต่ยังรวมถึงพระที่ถูกเปลี่ยน-แปลงสภาพ จากบู้บี้จนดูดีขึ้น
โดยเฉพาะประเภทที่เป็นพระเหรียญนั้น ต้องขอใช้ภาษาโก๋หลังวังว่า...มันส์พ่ะย่ะค่ะ
ซึ่งอันที่จริงปฏิบัติการปรับปรุงโฉมนี้ น่าจะได้รับคำชม
แต่มันเสียอารมณ์ตรงที่เวลาทำแล้วไม่บอก
แถมชอบหลอกว่า สวยแชมป์-ไม่ได้ใช้...อะไรประมาณนั้น
พระสภาพนี้วงการเค้าเรียก..."ไม่เดิม"
ขั้นต้นเบาะๆ ก็แค่การ "ล้างพระ"
โดยจะสรงน้ำทำความสะอาดท่านให้สดใส
คราบขี้ไคล-คราบเขียว-สนิมเขรอะๆ เลอะแค่ไหน...ล้างได้หมด
กรรมวิธีมีหลากหลาย แล้วแต่เนื้อพระและสภาพ
เป็นความลับ สูตรใครสูตรมัน แถมมีการรับจ้างล้าง...อย่างไม่เปิดเผย!
สนนราคาค่าล้างจะอ้างอิงแปรผันตามราคาพระ
ทั่วไปก็จะประมาณเลยพันบาท ถึงขนาดหลายๆ พันก็ยังมี ถ้าเป็นรุ่นที่แพงๆ
รับประกันผลงานว่าล้างแล้วแพงขึ้นอีกโข
บ้างโชว์ฝีมือทำผิวกลับให้คล้ายพระสภาพเดิมๆ เหมือนไม่เคยล้าง
มีตำราเขียนเป็นหนังสือ หาซื้ออ่านได้
เมื่อสะอาดแล้ว...ลำดับต่อมาก็ต้องประแป้งแต่งเติมเสริมให้สวย
โบราณว่าไว้ "ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง"
แต่พระจะแพงต้อง...บิลด์
คำว่า "บิลด์-build" ที่จริงก็เป็นศัพท์เซียนอีกคำ ก็แปลว่า "ทำ" นั่นแหละ
อย่างเช่นเหรียญประเภทรมดำที่เปิดนิดๆ ก็ต้องปิด-ต้องทำให้ดำปลอด
ใช้น้ำยาแต้มบางๆ ปิดบังรอยด่าง-แดงนั้นให้มองไม่เห็น
เป็นอันว่า...พระแพงขึ้นทันตา
แต่ถ้าผิวเยินยากเกินเยียวยา อาจต้องหาวิธีจัดหนัก ถึงขั้น...ทำผิวใหม่
ต้องลอกของเก่าแล้วเอาไปรมใหม่ หรือประ เภทเหรียญกะไหล่ก็เอาไปชุบ...ซ่อมได้
ทำได้หมด แม้กระทั่ง "ผิวไฟ" ของเหรียญทองแดงหรือทองเหลือง
จุ่มน้ำยาจนเป็นผลงานพระผิวเรืองรองสวยผ่องคล้ายของใหม่
ไม่ยี่หระแม้การเปลี่ยนเหรียญทองแดงให้กลายเป็นนวโลหะ...ก็ทำได้
ทั้งหมดนี้มีให้เห็นหน้างานประกวดพระ...รับจ้างทำกันขะมักเขม้นเป็นล่ำเป็นสัน
ที่ดุเดือดคือการศัลยกรรมที่ต้องแอบทำกันในที่ลับ
ไม่ว่าจะเป็นการ เหลา-เกลา-กอบ-กรอ-กลึง...เพื่อให้พระสวยดึงดูดน่าดู
ส่วนมากมักทำกับบริเวณที่เคยนูนบนองค์พระแต่ได้เกิดความสียหาย เช่น จมูก
หรือส่วนสำคัญอื่นๆ ที่ถ้าทำแล้วพระจะได้ราคา
ครั้งนึงเคยเจอมา...ถึงกับอึ้ง
ครั้งนั้นมีพรรคพวกเอา "เหรียญสามเหลี่ยมพระพุทธโสธร 2 หน้า" ปี 2497 พิมพ์พระศก 57-57 มายื่นให้ดู
เป็นบล็อกนิยม เพราะที่พระอุระขององค์พระมีส่วนนูนเป็นรูป "วงแหวน"
องค์ที่เห็นนี้ก็สมบูรณ์ครบเต็มวงไม่ขาดแหว่ง คิดในใจว่าคงแพงได้ใจ
จึงถามไป "เปิดเท่าไหร่"
เพื่อนสวนกลับว่า "ไม่ขาย"
งงว่าทำไม "มีคนจองแล้วเหรอ"
เพื่อนตอบว่า "เปล่า"
"อ้าว" ผมถามกลับไปอีก "หวงเหรอ"
เพื่อนอึกอักตอบว่า "เปล่า คือว่า...วงแหวนไปบิลด์มา"
พร้อมอธิบายว่าเดิมวงแหวนองค์นี้มีแค่ครึ่งวง
แต่เจ้าของพระจะเอาไปเป็นของขวัญให้ผู้ใหญ่
เลยจ้างให้ช่างช่วยกอบเนื้อพระแล้วกรอ-เกลา-กลึง จนวงแหวนเต็มวง...เป็นซะงั้น
เรื่องราวของพระเหรียญฝีมือจัดจ้านยังมีเรื่องเล่าขานอีกยาว ปูพื้นกันคร่าวๆ แค่นี้ก่อน
จะกลับมาเสนอเป็นตอนเฉพาะเจาะกึ๋น...แน่นอน!
คงเคยได้ยิน "บล็อกฮ่องกง-บล็อกคอมพิว เตอร์"...แล้วเจอกัน
 http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXhOakV6TURZMU5RPT0=§ionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE1pMHdOaTB4TXc9PQ== |
|
[ส. 24 พ.ย. 2555 - 14:59 น.]