เป็นแนวทางที่ดีครับ ผมก็ทำประจำ ไล่เคาะไปเรื่อย ๆ ใส่ราคาเท่าที่ซื้อไหว (ขนม) ส่วนใหญ่ก็มีเจ้าประจำประเภทวัดใจประจำก็จะเจอผม ก็เป็นอย่างที่บอก เคาะอะไรไม่ค่อยได้ เพราะจะมีคนมาไล่หลังเสมอ เท่าที่สังเกต
1. เท่าที่ไล่กระดานดูทุกวันก็ไม่ได้เงียบอะไรเท่าไหร่นะครับ อยู่ที่สินค้ามากกว่า ว่าตรงใจหรือเปล่า พระหลัก พระนิยม ก็มีราคาค้ำอยู่แล้ว คงไม่หลุดราคากันมาก ส่วนพระที่รอง ๆ ลงมาก็ต้องเน้นแท้เน้นสวย ทำให้คนเชื่อว่าพระเราแท้ ยังไงก็ขายได้ครับ
2. ปัจจุบันเท่าที่เห็น หลายคนมีแนวทางเอาพระไม่รู้ที่มาลงกันเยอะมาก ๆ บางทีก็ไม่รู้ที่แบบไม่มีสไตล์เลย ทำให้กระดานดูไม่มีมนต์ขลัง ลงพระแบบนี้กันเยอะ ๆ คนก็เบื่อ แต่แบบนี้ก็ขายกันได้นะครับ ร้อยสองร้อย ก็น่าจะทำให้คึกคักขึ้นบ้าง
ตัวอย่างผม เมื่อวานซืน เจอพระ 1 รายการเลี่ยมทอง มาลงขายหมื่นเดียว ผมก็คิดในใจ ขนมกรุ๊บ คงไม่มีใครกล้าเคาะตั้งเป็นหมื่น สรุปไล่กันไปมาจบไปที่ 15,000 บาท เพิ่มมาตั้ง 5,000 บาท นั่นทำให้รู้ว่า ถึงราคาจะหลุด แต่ก็มีคนคอยเก็บตลอดเวลาครับ คำจำกัดความของผม ตลาดเงียบ คือ ซื้อเข้ามาตอนแพง (้เกร็งผิด) ทำให้ตัดใจขายลำบาก ก็เลยขายอะไรไม่ได้ครับ
เพราะฉะนั้นต้องคิดสวนทาง เหมือนกับเจ้าสัวธนินทร์บอกไว้ ตลาดลงให้กว้านซื้อ (จะได้ของถูก) ตลาดขึ้นให้เทขาย (จะได้ราคา) แบบนี้แล้วคิดด้านไหน กลไกลตลาดมันก็จะค้ำตัวมันเอง คำว่าตลาดเงียบ ก็จะไม่เกิดขึ้นครับ |
|