กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

คิดบวก

เรื่องเล่าจาก อ.จตุพล ชมพูนิช
(ผมจำมาเล่าต่อคำพูดอาจผิดจากต้นฉบับบ้างครับ)

พระราชาองค์หนึ่งมีอำมาตย์คู่ใจที่คอยให้คำปรึกษาหารืออยู่ตลอดเวลา
วันหนึ่งมีคณะผู้ก่อการกบฏ กำลังรวบรวมกำลังคิดการกบฏ พระราชาทรงทราบจึงเรียกอำมาตย์คู่ใจมาปรึกษา
อำมาตย์ให้คำปรึกษาว่า “มีกบฏก็ดีแล้วพะย่ะค่ะ”
พระราชาเลยถามว่า “มีกบฏมันดียังไงวะ”
อำมาตย์ตอบว่า ”การมีกบฏ ก็จะได้รู้ว่าใครบ้างที่จงรักภักดิ์ดี หรือไม่ภักดิ์ดี”
พระราชาทรงเห็นด้วย จึงนำกองกำลังเข้าปราบปรามกบฏจนหมดสิ้น จนบ้านเมืองเป็นปกติสุข…..

ต่อมา ม้าทรงคู่ใจที่พระราชาทรงรักมาก ได้เกิดพยศ เตลิดหนีเข้าป่าไป หลายวันพระราชาทรงคิดถึงม้ามาก
จึงเรียกอำมาตย์คู่ใจเข้าพบแล้วปรึกษา อำมาตย์ตอบว่า
“ม้าพยศเตลิดหนีเข้าป่าไป ก็ดีแล้วพะย่ะค่ะ”
พระราชาได้ฟังก็สงสัยจึงถาม “มันดียังไงวะ ม้าตัวนี้ข้ารักมากเลยนะ”
อำมาตย์รีบบอก “ดีแล้วพะย่ะค่ะ ที่พระองค์ไม่ได้ขี่มันไปด้วยไม่งั้นป่านนี้พระองค์ก็หายไปในป่าไม่ได้อยู่ในวังแล้วพระเจ้าข้า”
พระราชาได้ฟังก็เห็นด้วยพยักหน้าหงึกๆ...

ต่อมาพระราชาหยิบดาบคมกริบออกมาชักเล่น บังเอิญคาบหลุดมือหล่นใส่นิ้วเท้า นิ้วขาดกระเด็ดทันที 5 นิ้ว
พระราชาเจ็บปวดร้องโอดโอย อำมาตย์คู่ใจรีบวิ่งเข้ามาดูแล้วร้องถาม “เป็นอะไรพะยะค่ะ”
พระราชาร้องลั่น “มีดดาบมันตัดนิ้วตีนกรูหมดแล้ว 5 นิ้ว”
อำมาตย์ได้ฟังรีบตอบ “นิ้วขาดก็ดีแล้วพระย่ะค่ะ”
“ดีพ่อมึงสิ” พระราชาเจ็บปวดแล้วพิโรธมาก สั่งให้ทหารจับอำมาตย์คู่ใจไปขัง โดยไม่ได้ถามเหตุผลว่านิ้วขาดมันดียังไง

อำมาตย์ถูกขังลืมไปหลายปี จนพระราชาก็ไม่ได้นึกถึงหรือมีเรื่องอันใดต้องถามอีก

มาวันหนึ่งพระราชาทรงออกประพาสป่า โดยนำทหารอำมาตย์คนสนิทติดตามไปด้วยคณะใหญ่
พระราชาล่าสัตว์เข้าไป จนเลยเข้าไปในป่าลึก และทั้งหมดถูกมนุษย์เผ่ากินคนจับได้

พวกเผ่ากินคน ก็นำทหารอำมาตย์ที่จับได้ มาต้มกินวันละคน
โดยเก็บพระราชาที่รูปร่างอ้วนท้วนผิวพรรณดี เพราะคิดว่าอร่อยกว่าไว้กินทีหลัง
เผ่ากินคนทยอยต้มกินไปจนเหลือคนสุดท้ายก็คือพระราชานั่นเอง ในวันที่จะต้มพระราชา
พ่อครัวนำพระราชาไปล้างตัวเตรียมต้ม แต่พอเห็นพระราชานิ้วขาด ก็เลยรีบไปบอกหัวหน้าเผ่า
หัวหน้าเผ่ารู้เรื่องจึงบอกว่า “เฮ้ย! ไอ้นี่นิ้วไม่ครบ กินไม่ได้โว้ย ปล่อยมันไป มันมาทางไหนให้ไปทางนั้น”

สุดท้ายพระราชาจึงรอดเดินนิ้วด้วน จนกลับมาถึงวัง เมื่อมาถึงก็ปกครองบ้านเมืองตามปกติ
วันหนึ่งพระราชาก้มลงมองเห็นนิ้วเท้าตนเอง นึกขึ้นมาได้ว่า เรารอดตายเพราะนิ้วด้วน
นิ้วด้วนนี่มันดีจริงๆด้วย พลันพระราชาก็นึกถึงคำอำมาตย์ที่บอกว่า “น้วขาดก็ดีแล้วพะย่ะค่ะ”
พระราชาจึงให้ทหารปล่อยตัวอำมาตย์ออกมา เมื่อพบหน้ากัน อำมาตย์ผอมโซ หนวดเครารุงรังพระติดคุกอยู่หลายปี

พระราชารีบตรัส นิ้วขาดนี่มันดีจริงๆอย่างเจ้าว่า แล้วเล่าเรื่องราวให้อำมาตย์ฟัง

ตอนท้ายพระราชาก็ขอโทษอำมาตย์ ที่สั่งขังอำมาตย์โดยไม่ฟังเหตุผล
และพร้อมกับตรัสกับอำมาตย์ว่า “ ท่านอย่าโกรธข้าเลยน่ะมาตย์นะ ที่สั่งให้เอ็งติดคุก”

อำมาตย์เมื่อได้ยินดังนั้นจึงตอบพระราชาว่า “ติดคุกก็ดีแล้วพะย่ะค่ะ”

พระราชาสงสัย รีบถามกลับโดยเร็วว่า ติดคุกมันดียังไง อำมาตย์รีบตอบโดยเร็วเช่นกัน
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/

“ถ้าข้าไม่ติดคุก ป่านนี้ก็โดนแดกไปแล้วพระเจ้าค่ะ”

**********************************************