กระดานข่าว www.g-pra.com : แสดงรายละเอียดในกระทู้

ร่วมเสนอความคิดเห็น

หัวข้อกระทู้ : วันนี้เป็นวันคล้ายวันที่หลวงพ่อเกษม ได้ละสังขาร ครบ 1 รอบ ( 12 ปี ) ขอเชิญเพื่อนๆเข้ามาร่วมรำลึกครับ

(D)

ขอบารมีหลวงพ่อคุ้มครองทุกๆท่านนะครับ

กรรมอันใด อันจักพึงเกิด จากการกล่าวถึง หลวงพ่อเกษม เขมโก ซึ่งอาจจะเกิดกรรมอันพึงตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี หรือจักเกิดจากกรณีใดกรณีหนึ่งจากที่ไม่อาจพึงรู้ก็ดี ขอความเมตตาจากหลวงพ่อได้โปรด อโหสิกรรม นั้น ให้แก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ

จีระศักดิ์ ทองบุญ

โดยคุณ cheerasak (882)

[อ. 15 ม.ค. 2551 - 08:29 น.]

โดยคุณ yasticker (3.2K)

[อ. 15 ม.ค. 2551 - 08:37 น.] #212162 (1/10)

ปี 2551......เป็นปีชวด ซึ่งเป็นปีเกิดของหลวงพ่อเกษม เขมโก ตนบุญแห่งลานนา
คาดว่าปีนี้วัตุมงคลของหลวงพ่อเกษม จะกลับมาคึกคัก ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้น
นักสะสมที่ศรัทธาหลวงพ่อเกษม ก็ขอให้เลือกสะสมวัตถุมงคลที่สร้างช่วงปี 2514-2518 นะครับ.....
ว่าแต่คุณ cheerasak พอจะแบ่งเหรียญระฆัง บล็อกเสาอากาศ สวยๆ ให้ผมในราคาเยาวชนบ้างไหมครับ

โดยคุณ cheerasak (882)

[อ. 15 ม.ค. 2551 - 08:37 น.] #212163 (2/10)

(D)

ประวัติหลวงพ่อเกษม เขมโก

หลวงพ่อท่านถือกำเนิด เมื่อวันพุธ แรม ๔ ค่ำ เดือนยี่เหนือ ปีชวด ตรงกับวันที่ ๒๖ เดือน พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๕๕

ท่านเป็นบุตรชายคนโต ของพี่น้องสองคน (น้องสาวของท่านได้เสียชีวิตตั้งแต่ยังเป็นเด็ก) ของ เจ้าน้อยหนู (มณีอรุณ) และเจ้าแม่บัวจ้อน (ณ ลำปาง) ณ บ้านท่าเขาม่วง ตำบลเวียงเหนือ จ.ลำปาง

เจ้าเกษม (หลวงพ่อเกษม) ได้กำเนิดแต่เจ้าน้อยหนูและเจ้าบัวจ้อน ต่อมาได้มีพระราชบัญญัติให้ใช้นามสกุล แต่เนื่องด้วย หลวงพ่อเกษมกำพร้าบิดาในขณะที่มีการบัญญัติให้ใช้นามสกุล (พ.ศ. ๒๔๕๗) จึงได้ใช้ชื่อว่า เกษม ณ ลำปาง

เมื่อถึงวัยเรียน เจ้าเกษม ณ ลำปาง ได้รับการศึกษาระดับประถมอยู่ที่โรงเรียนบุญทวงค์อนุกุลจนจบชั้นสูงสุด (ขณะนั้นทางโรงเรียนมีการสอนถึงชั้น ป.๕ เท่านั้น) จนกระทั่งปี ๒๔๖๘ ขณะนั้นอายุได้ ๑๓ ปี เจ้าเกษม ณ ลำปาง ก็ได้มีโอกาสเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ โดยได้บรรพชาเป็นสามเณร เนื่องในโอกาสบรรพชาหน้าศพ (บวชหน้าไฟ) ของเจ้าอาวาสวัดบ่าตั๊ว โดยได้บวชอยู่ ๗ วัน ก็ได้ลาสิกขาออกไป

และต่อมาอีก ๒ ปี ราว พ.ศ. ๒๔๗๐ (ขณะนั้นอายุได้ ๑๕ ปี) เจ้าเกษม ณ ลำปาง ได้ตัดสินใจบรรพชา เพื่อการศึกษา พระธรรมวินัย ที่วัดบุญยืน เมื่อบรรพชาแล้ว สามเณรเจ้าเกษม ณ ลำปาง ก็ได้อยู่ศึกษาพระธรรมวินัยอยู่ที่วัดบุญยืนนั่นเอง จนกระทั้ง พ.ศ.๒๔๗๔ สามเณรเจ้าเกษม ณ ลำปาง ก็สามารถสอบนักธรรมโทได้

และในปีถัดมา พ.ศ. ๒๔๗๕ สามเณรเกษม มีอายุครบ ๒๑ ปี จึงได้เข้าอุปสมบทเป็นพระภิกษุในปี พ.ศ. ๒๔๗๕ ณ.พัธสีมา วัดบุญยืน โดยมีท่านเข้าคุณพระธรรมจินดายก (ฝ่าย) เจ้าอาวาสวัดบุญวาทย์เป็นอุปัชฌาย์ ท่านพระครูอุตตรวงศ์ธาดา (ปัญญา ลิ้นทอง) เจ้าอาวาสวัดหมื่นกาศ เจ้าคณะอำเภอเมือง เป็นกรรมวาจารย์ ได้รับฉายา เขมโกภิกขุ (แปลว่าผู้มีธรรมอันเกษม)

หลังจากได้อุปสมบทเป็นภิกษุแล้ว พระภิกษุเจ้าเกษม เขมโก ก็ได้อยู่ศึกษาพระธรรมวินัยควบคู่กับการศึกษาภาษาบาลี จากสำนักวัดเชียงราย และสอบได้นักธรรมเอกในปี พ.ศ.๒๔๗๙ ส่วนในด้านการศึกษากาษาบาลี นั้นท่านเรียนรู้ถึงขั้นเขียนและแปล ได้เป็นอย่างดี แต่ท่านกลับไม่ยอมสอบเอาวุฒิจนครูบาอาจารย์ทุกองค์ต่างเข้าใจกันดีว่า ภิกษุเกษม เขมโก ไม่ต้องการสมณศักดิ์สูง ๆ หากแต่เรียนเพื่อนำความรู้มาใช้ในการศึกษา พระธรรมคำสั่งสอน ของสมเด็จพระบรมศาสดาเท่านั้น

เมื่อสำเร็จทางด้าน ปริยัติแล้วท่านก็หันมาศึกษาทางด้านปฏิบัติอย่างจริงจัง และแสวงหาครูบาอาจารย์ ที่มีความรู้ความสามารถในด้านปฏิบัติ จนกระทั่งได้ทราบว่ามีพระภิกษุรูปหนึ่ง ที่เชี่ยวชาญด้านวิปัสสนายิ่งนัก ซึ่งภิกษุรูปนั้นคือ ครูบาแก่น สุมโณ อดีตเจ้าอาวาสวัดประตูป่อง

ครูบาแก่น สุมโณ ท่านเป็นภิกษุสาย วิปัสสนา ถือ ธุดงค์เป็นวัตร หรือที่เรียกกันว่าพระป่าตอนนั้น ครูบาแก่นได้ออกธุดงค์ แสวงหาความวิเวกอยู่ทั่วไป ยึดถือ ป่าเป็นที่บำเพ็ญเพียร มีชื่อเสียงในด้านวิปัสสนาเป็นอย่างยิ่ง

ภิกษุเกษม เขมโก จึงออกตามหาจนพบ และฝากตัวเป็นศิษย์ศึกษาวิปัสสนา ครูบาแก่น ได้เห็นความตั้งใจจริงของภิกษุเกษม จึงได้รับไว้เป็นศิษย์ และได้นำภิกษุเกษมออกธุดงค์ตามป่าเขา แสวงหาความวิเวกตามที่ภิกษุเกษม ต้องการ ในระหว่างนี้ภิกษุเกษม ได้ปฏิบัติอย่างจริงจัง เช่น ฉันอาหาคาวหวานรวมกัน และฉันมื้อเดียว ช่วงบ่ายเดินจงกรม และกลับมานั่งบำเพ็ญภาวนาไปเรื่อย ๆ ถึงเวลาจำวัดท่านก็ไม่นอนเหมือนคนธรรมดาทั่ว ๆ ไป คือ ท่านจะหมอบเท่านั้น ท่านจะปฏิบัติเช่นนี้ ทุก ๆ วัน จนถึงช่วงเข้าพรรษา ภิกษุเกษม ก็จะกลับมาจำพรรษาที่วัดบุญยืน

พอครบกำหนดออกพรรษา ภิกษุเกษมก็จะออกติดตามอาจารย์ของท่านออกธุดงค์ บำเพ็ญ ภาวนา ท่านถือปฏิบัติเช่นนี้ตลอดมา

ต่อมาพระอธิการคำเหมย เจ้าอาวาสวัดบุญยืน มรณะภาพลง คณะสงฆ์จึงได้ประชุมและเห็นพ้องต้องกันว่าเห็นควรจะแต่งตั้งภิกษุเกษม เขมโก เป็นเจ้าอาวาสองค์ใหม่ เมื่อท่านได้ทราบข่าวก็ไม่ยินดียินร้าย แต่เนื่องจากเป็นวัดที่ท่านเคยจำพรรษา จึงจำเป็นต้องยอมรับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบุญยืน

ครูบาเจ้าเกษม เขมโก ได้อยู่ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบุญยืน เรื่อยมาจนถึง พ.ศ.๒๔๙๒ ท่านก็ได้ตัดสินใจลาออกจากตำแหน่ง โดยทำหนังสือลาออกต่อท่าน เจ้าคุณพระอินทร์วิชาจารย์ ซึ่งดำรงตำแหน่งเจ้าคณะจังหวัดลำปาง แต่ได้ถูกยับยั้งไว้ ครูบาเจ้าเกษม จึงจำใจดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบุญยืนต่อ และต่อมาท่านก็ตัดสินใจยื่นใบลาออกต่อคณะสงฆ์ในเขตปกครอง แต่ก็ไม่สำเร็จ ท่านจึงเดินทางไปลาออกกับเจ้าคณะจังหวัดเชียงราย แต่ก็ถูกยับยั้งไว้เช่นเดิม

จนกระทั่งปี พ.ศ.๒๔๙๒ ก่อนเข้าพรรษาในปีนั้นด้วยความเบื่อหน่ายในตำแหน่งหน้าที่ด้วยความต้องการที่จะออกธุดงค์วัตร หาความวิเวก ท่านจึงตัดสินใจหนีออกจากวัดบุญยืน ก่อนเข้าพรรษาเพียงวันเดียว พอชาวบ้านที่มาทำบุญรู้เข้าต่างก็แยกย้ายกันออกตามหา

จนพบหลวงพ่อที่ศาลาวังทานจึงเข้าอ้อนวอนขอร้องให้หลวงพ่อกลับ แต่หลวงพ่อ ท่านก็นิ่ง ไม่พูด ไม่ตอบ จนพวกชาวบ้านต้องยอม ตลอดพรรษา ๒๔๙๒ หลวงพ่อท่านก็อยู่ที่ศาลาวังทานโดยไม่ยอมกลับวัดบุญยืน

ในพรรษาต่อมา หลวงพ่อก็ออกธุดงค์เข้าสู่ป่าช้าเมืองอาง อยู่อีก ๑ พรรษา และก็ออกธุดงค์เรื่อยมาจนในที่สุดก็กลับมาอยู่ที่ประตูม้า (ซึ่งกลายเป็นสุสานไตรลักษณ์ในปัจจุบัน)

หลวงพ่อเกษม เขมโก ท่านได้ปฏิบัติธรรมจนเป็นพระที่ขาวสะอาด และเป็นที่เคารพสักการะของคนทั่วประเทศ ศีลบริสุทธิ์ตามพระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านเป็นพระไม่ติดยึดใคร ต้องการอะไร ขออะไร ไม่เคยปฏิเสธ จนสังขารของท่านดูแล้วไม่แข็งแรง แต่จิตของหลวงพ่อแข็งแรง3

และท้ายที่สุด หลวงพ่อเกษม เขมโก ได้ละสังขาร ณ ห้องไอซียู โรงพยาบาลศูนย์ภาคเหนือ จังหวัดลำปาง เมื่อเวลา ๑๙.๔๐ น. ของ วันจันทร์ที่ ๑๕ มกราคม ๒๕๓๙ ซึ่งตรงกับ วันแรม ๑๑ ค่ำ เดือน ๒ ยังความอาลัยเศร้าโศกเสียใจมายังหมู่ศานุศิษย์ทั่วประเทศ

!!!! กรุณา Login ก่อนจึงจะเสนอความคิดเห็นได้ !!!