(D)
เช้าวันหนึ่ง ในสายหมอก อันหนาจัดมาก อากาศก็หนาวเหน็บ เมื่อหลายปีผ่านมา ณ.ดอยแม่สลอง มีชายสามคน ออกมาหากาแฟทาน ในยามเช้า พลันหนึ่งในสามคน ก็เห็นเพิงร้านกาแฟ บนดอยซึ่งเปิดเช้ากว่าร้านอื่นๆ เวลาขณะนั้นประมาณ ตีห้าเศษยังสลัวๆ ก็พากันเข้าไปนั่ง คนขายเป็นชาวเขา ซึ่งพูดไทยไม่ค่อยชัด ก็ถามว่า จะระอารายดีคะ ชายในกลุ่มตอบทันทีว่า มีกาแฟไหม คนขายตอบว่า มีแต่กาลาโต้ หา...อะไรนะ? อีกคนถามซ้ำ คนขายก็พูดคำเดิมอีก มีแต่กาลาโต้ จึงสรุปกันสามคนว่า กาแฟอะไร ก็เอาเถอะ บนดอยอย่างนี้ มีให้กินก็ดีแล้ว สงสัยมันต้องเป็นกาแฟ บราซิลแน่ๆ อีกคนก็ว่าใช่แน่ๆเลย ชื่อมันก็ออกเสียง กาลาโต้ เหมือนกาแฟบราซิล จึงตอบไปว่า เอากาลาโต้ มา3ถ้วยเลย คนขายก็พยักหน้า ..รอ นานกว่า30นาที ผ่านไปทั้งสาม เริ่มหงุดหงิด บ่นกันในกลุ่มว่า กาแฟห่า..!อะไรวะ? ชงนานฉิบเป๋งเลย แล้วหนึ่งในนั้น จึงร้องถามไปว่า เมื่อไรจะได้ ซักทีรอมานานแล้วนะ ตกลงมีกาแฟมั๊ยเนี่ย! คนขายก็ตอบกลับมาว่า กูบอกว่ามีแต่กูกะลาโต้น้าอยู่ เมิงไม่เหเร๋อ น้ายามะเดื่อเลอ เด๋กูก็โชให้แดก ให้ปวะท้อกัน ให้โหมะท้าสาโคเลอ อะห่านี่...แล้วทั้งสามก็คนเงียบกริบ   :s |
|
[ศ. 15 ก.พ. 2551 - 20:52 น.]