(D)
........ค่านิยม สาวไทย สมัยนี้
...ให้เป็นที่ ยั่วยวน ชวนให้หลง
...ด้วยรูปทรง ธรรมชาติ ไม่มั่นคง
...นวลอนงค์ ดัดแปลง แต่งทันที
.........บ้างหัวนม มันใหญ่ เท่าปลายนิ้ว
...บ้างคอดกิ่ว หัวนมบอด หน้าถอดสี
...หมอผ่า ตัดให้ 30นาที
...ทำมาดี สีชมพู เล็กดูงาม
.........เสนองาน ให้ผู้ จัดการเห็น
...มีจุดเด่น ด้วยนะ อย่าเหยียดหยาม
...หมอนวด ต้องวับแวม แพลมดูงาม
...ลูกค้าตาม ติดใจ ได้สั่งจอง
.........ทำแล้วหวัง สายตาชาย ได้เห็น
...โชว์จุดเด่น เชิดหน้า ท่าผยอง
...หวังเศรษฐี เงินหนา ตีตราจอง
...ต่างก็ลอง เล่นเล่ห์ เพทุบาย
.........ไก่เห็นตีนงู งูเห็น นมไก่
...หวังจะได้ครอง เศรษฐี มีเงินหลาย
...ชั่วไม่นาน เศรษฐี มีกลับกลาย
...เริ่มออกลาย ทิ้งไป หาใหม่ครอง
..........ให้เงิน ก้อนใหญ่ ใบสีแดง
...ไปทำแท้ง ให้ได้ เด็กในท้อง
...แล้วทิ้ง เจ้าไป ไม่เหลียวมอง
...เป็นของเล่น หมดราคา ค่าของคน
..........หวังจับใหม่ แต่งกาย ให้ยั่วเย้า
...อัดสองเต้า นูนเด่น เป็นอีกหน
...ถูกวัยรุ่น ฉุดคร่า พาเวียนวน
...ทั่วทุกคน ข่มขืนได้ หมายกระทำ
..........อุ่นใจ ไม่ทำแท้ง ในครานี้
...HIV มีปัญหา พาหมองคล้ำ
...หากหวังแพร่ กระจาย ด้วยใจดำ
...เป็นเวรกรรม โรคร้าย กระจายไกล
..........ธรรมชาติ ได้สร้าง รูปร่างให้
...เพื่อจะได้ ขยายพันธุ์ นั้นไฉน
...กามพันธุ์ จุดเด่น เป็นเช่นไร
...แล้วทำไม เสริมแต่ง ตัดแบ่งไป
..........ยายเล่าแม่ฟัง ก่อนนี้ มีท้อง
...ร่างกายต้อง เตรียมไว้ ไม่เฉไฉ
...เต้าใหญ่ เพื่อเก็บ น้ำนมไง
...หัวนมใหญ่ ลูกดูดได้ ไหลดี
..........หัวนมใหญ่ รวมไว้ หลายรูเล็ก
...รับปากเด็ก กระชับได้ ไม่หลุดหนี
...หัวนมเล็ก ใช้เครื่องปั้ม ดูดอีกที
...ก็ดูดี ไม่อึดอัด คัดเต้านม
..........หัวเรียวเล็ก น้ำนมไหล ไม่หมด
...มีรอยหยด อับได้ ให้ขื่นขม
...มีเชื้อโรค ลูกดูดไป ให้ตรอมตรม
...ต้องนอนซม จากนม ของมารดา
..........เต้านม ยายว่า เหมือนฟองน้ำ
...บีบขยำ อัดไว้ ช้ำได้หนา
...จุดเล็กเล็ก คลำไป ไม่พบนา
...แต่ต่อมา ขยายใหญ่ ใช่มะเร็ง
..........เป็นเนื้อร้าย รักษาได้ ด้วยผ่าตัด
...เขาก็อัด ของเทียมให้ ได้เหมาะเหม็ง
...ยายเล่าไป หัวเราะไป ได้ครื้นเครง
...ห้อยโตงเตง ควักมาโชว์ โม้ได้ใจ
..........ฟังยายเล่า แม่ฟัง ได้ยั้งคิด
...เหตุเพียงนิด แต่อยากงาม ตามสมัย
...สังคม ยั่วยุให้ ได้เปลี่ยนไป
...ผลสุดท้าย กระทบได้ วัยชรา
..........ลูกอยู่อย่างไร เลี้ยงไม่ได้ เช่นเขาอื่น
...เรายืน บนขาตัวเอง ไม่ได้หนา
...ที่ผ่านมา หวังไว้ เพียงหน้าตา
...มีวิชา หลอกเขาได้ ไปวันวัน
..........ต้องทิ้งร้าง ห่างไกล สุดที่รัก
...ด้วยเขาผลัก เราไป ไม่เหหัน
...งานเรือน งานบ้าน เลี้ยงลูกนั้น
...คิดได้พลัน เมื่อมันสาย ไปแล้วเอย.
 |
|
[จ. 03 มี.ค. 2551 - 10:31 น.]