ร่วมเสนอความคิดเห็น

หัวข้อกระทู้ : ผ้ายันต์แดงแรงฤทธิ์หลวงปู่เมี้ยน

(N) ธนาคารกสิกรไทย ชื่อบัญชี นายปริญญา สาขาย่อยอนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เลขที่ 744 - 2 - 55321 - 6 พระอยู่ในสภาพเดิมๆ สนใจติดต่อ 084-6935029 ท่านใดสนใจพระรายการใด กรุณาโทรสอบถามก่อน ว่ารายการนั้นยังอยู่หรือเปล่า รับประกันพระแท้ ( ทุกรายการ ) ภายใน 7 วัน นับจากวันที่ได้รับพระแล้ว พระปลอมยินดีคืนเงินเต็มจำนวน ( ไม่มีการหัก ) แต่พระที่คืนมานั้นต้องอยู่ในสภาพเดิมๆ ท่านใดที่โอนเงินแล้ว ช่วยโทรแจ้งด้วยนะครับ เพื่อความสะดวกรวดเร็ว ในการจัดส่งพระไปให้ท่านครับ

โดยคุณ ปฐมกรรมฐาน (231)  [ส. 22 ก.ย. 2555 - 21:51 น.]

---

โดยคุณ ปฐมกรรมฐาน (231)  [ส. 22 ก.ย. 2555 - 21:52 น.] #2465738 (1/5)

(N) 2

โดยคุณ ปฐมกรรมฐาน (231)  [อ. 25 ก.ย. 2555 - 18:59 น.] #2470860 (2/5)

ขอปิดให้กับคูณโอภาส

โดยคุณ ปฐมกรรมฐาน (231)  [พ. 26 ก.ย. 2555 - 20:33 น.] #2472874 (3/5)

rg 545110530 th

โดยคุณ ปฐมกรรมฐาน (231)  [อา. 17 ก.พ. 2556 - 20:10 น.] #2693967 (4/5)

พระครูพุทธสิริวัฒน์ (หลวงพ่อเมี้ยน พุทฺธสิริ) เจ้าตำรับ 5 ม. ( น้ำมัน น้ำมนต์ มีดหมอ ไม้ครู ชานหมาก ) อดีตเจ้าอาวาสวัดโพธิ์ ตำบลกบเจา อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา มีนามเดิมว่า เมี้ยน เกิดโภคทรัพย์ เกิดเมื่อวันพฤหัสบดี เดือนยี่ ปีมะเส็ง ตรงกับ พศ. 2460 ที่บ้านหาดทราย หมู่ 9 ตำบลกบเจาอำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นบุตรของนายแก้วนางทองม้วน เกิดโภคทรัพย์ มีพี่น้องร่วมท้องจำนวน 8 คน ตระกูลของหลวงพ่อเมี้ยนมีอาชีพทำนา ในวัยต้นของชีวิตหลวงพ่อจึงช่วยพ่อแม่ทำนา ต่อมามีโอกาสได้บรรพชาเป็นสามเณร โดยได้รับการศึกษาภาษาบาลี ที่วัดดาวดึงษาราม ฝั่งธนบุรี สอบได้ชั้นมูล 2 และสอบได้นักธรรมชั้นตรี ต่อมาท่านได้สึกมาเพื่อช่วยทางบ้านทำนาอยู่พักหนึ่ง จนกระทั่งอายุครบบวชจึง ได้ทำการอุปสมบทที่ วัดโพธิ์ ตำบลกบเจา อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ในปี พศ. 2481 โดยมีพระครูปุ้ย วัดธรรมโชติการาม (วัดขวิด) เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอธิการหลิ่ว วัดพิกุลโสคันธ์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์, พระครู หลิ่ม วัดโพธิ์ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้ฉายาว่า " พุทฺธสิริ " เมื่อบวชเป็นพระแล้ว หลวงพ่อก็ตั้งใจศึกษาพระธรรมวินัย และปฏิบัติในทางพระกรรมฐานจนมีจิตใจมั่นคง ต่อพระพุทธศาสนา หลวงพ่อสนใจในการศึกษาทุกอย่าง ตลอดจนเวทย์มนต์คาถา และวิชาแพทย์แผนโบราณ ครูบาอาจารย์ที่หลวงพ่อฝากตัวเป็นศิษย์ ก็ล้วนแต่เป็นพระเถระที่ทรง เกียรติคุณเป็นที่เคารพนับถือของพุทธศาสนิกชน เช่น หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก, หลวงพ่อขัน วัดนกกระจาบ, หลวงพ่อเลียบ วัดเลา, และหลวงพ่ออิน วัดเกาะหงษ์ หลวงพ่อเมี้ยนดำรงอยู่ในสมณเพศ และบำเพ็ญกรณียกิจอันเป็นคุณประโยชน์ แก่พระพุทธศาสนาและพระพุทธศาสนิกชนเป็นเวลายาวนานถึง 60 พรรษา จนถึงวันที่ 19 ตุลาคม 2541 จึงได้มรณภาพลงด้วยโรคมะเร็งที่แก้มด้านขวา หลังจากอาพาธมาประมาณ 1 ปี สิริรวมอายุได้ 80 ปี 8 เดือน

โดยคุณ ปฐมกรรมฐาน (231)  [จ. 25 พ.ย. 2556 - 19:36 น.] #3097747 (5/5)

หลวงพ่อเมี้ยน วัดโพธิ์กบเจา อ.บางบาล จ.พระนครศรีอยุธยา เหรียญหล่อชนวนเก่าออกวัดกลาง หลังพระปิดตายันต์ครู*** หลวงปู่เมี้ยน พุทธสิริ หรือท่านพระครูพุทธสิริวัฒน์ อดีตเจ้าอาวาสวัดโพธิ์ (กบเจา) ตำบลกบเจา อำเภอบางบาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ท่านเป็นพระที่สมควรเคารพกราบไหว้องค์หนึ่ง หลวงปู่บวชเป็นสามเณรตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี ลาสึกเมื่ออายุ ๒๐ ปีเพื่อสมัครเข้ารับราชการทหาร.. บิดาของท่านเป็นหมอยากลางบ้าน ที่มีความเชี่ยวชาญด้านสมุนไพรแผนโบราณ สามารถวินิจฉัยโรคและวางยาให้ตรงกับโรค เรียกได้ว่าหากใครหาหมอที่ไหนรักษาไม่ได้แต่ถ้าหามมาให้หมอแก้วแล้วเป็นหายกลับไปทุกราย การรักษาโรคด้วยความรู้และมีความเมตตาเป็นที่ตั้ง และดำเนินชีวิตด้วยความอ้อนน้อมถ่อมตน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ชาวบ้านจะเรียกท่านว่า ..”หมอแก้วเทวดา” คำพังเพยโบราณกล่าวไว้อย่างชวนคิดว่า ...”ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น”....และ....”สิบปากว่าไม่เท่าหนึ่งตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่าหนึ่งมือคลำ” ซึ่งนั่นก็คือการฝึกหัดในลักษณะของการเป็นวิชาชีพ นอกจากนี้บางคนยังมีความสามารถรอบรู้ไปถึงการศึกษาวิชาอาคม รักษาโรคภัยไข้เจ็บ และด้วยเหตุนี้แหละครับ “วัด” จึงเป็นเหมือน “สถาบันชั้นสูง” ของคนไทยมาอย่างยาวนาน หลวงปู่เมี้ยน เคยเล่าให้พวกผมฟังว่า ท่านชอบออกเดินธุดงค์เพราะว่าชอบความสงบของป่า อีกอย่างที่แปลกก็คือพอกลับมาอยู่วัดทีไร เป็นต้องออกอาการป่วยไข้ทันทีแต่พอออกเดินธุดงค์กลับไม่มีปัญหาด้านสุขภาพเลย.. ผลพลอยได้จากการออกเดินธุดงค์ท่านได้พบครูบาอาจารย์องค์หนึ่ง คือหลวงพ่ออินทร์ วัดเกาะหงส์ อำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์ ชื่อที่ชาวบ้านเรียกกันติดปากว่า “หลวงพ่ออินทร์ เทวดา”... คำว่าเทวดาตามความเชื่อของชาวป่า ชาวเขา พวกเราสันนิษฐานว่าน่าจะมาจากการเป็นผู้ที่มิวิชาอาคมแก่กล้า.. ซึ่งก็ไม่ผิดนักเพราะหลวงปู่ท่านได้เล่าเหตุการณ์มหัศจรรย์เกี่ยวกับหลวงพ่ออินทร์ และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้หลวงปู่เกิดความศรัทธา จนต้องขอปวารณาขอฝากตัวเป็นศิษย์เพื่อขอเรียนสรรพวิชาจากหลวงพ่ออินทร์.. เมื่อเอ่ยถึง “ชานหมาก” บางคนอาจไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเราถึงให้ความสนใจกับมันมากนัก ขอเรียนว่าหากมันเป็นชานหมากธรรมดาของตาสีตาสา พวกเราก็คงจะเมินเฉย แต่ชานหมากที่คายออกจากปากของพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบอย่างหลวงปู่เมี้ยนมันคือ”ของวิเศษขนานดี..”สำหรับพวกเราทีเดียว เอาเป็นว่าเมื่อยามที่ขุนอิน แห่งโหมโรง ขยับตีระนาด เสียงของระนาดช่างไพเราะจับใจ แต่ในบริบทแบบนี้ความไพเราะที่ว่านั้น ยังสู้เสียงของชานหมากที่หล่นลงกระทบกระโถนไม่ได้เลย...ว่ากันขนาดนั้น ชานหมากของหลวงปู่ ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการมากที่สุด ผมเคยเห็นบางคนที่เขาศรัทธาหลวงปู่จริงๆ พอชานหมากของหลวงปู่คายออกจากปาก.. ผู้รับก็ใส่ปากกลืนลงไปเลยต่อหน้าต่อตา เรียกว่าให้ซึมซาบลงไปในเนื้อหนังอยู่กับตัวเองตลอดไป ..ผมเคยถามเหตุผลกับคนเหล่านี้ ฟังแล้วรักหลวงปู่ขึ้นเยอะครับ... ขอพูดถึง”หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค” สักนิดครับ หลวงพ่อปานองค์นี้เป็นพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ คุ้นหูคุ้นตากับบรรดาผู้นิยมวัตถุมงคล.. หลวงพ่อขัน แห่งวัดนกกระจาบ ชื่อนี้คงคุ้นหูบรรดานักไสยศาสตร์อีกแน่นอน..มีคำบอกเล่าของชาวบ้านย่านบางบาลว่า หลวงพ่อขันรูปนี้มีอาคมแก่กล้านัก เสกใบไม้ให้เป็นต่อเป็นแตน เสกกระต่ายจากหัวปลี สำคัญคือมีวิชาสักยันต์คงกระพันชาตรีชื่อว่า “สักบุตรลม..” ตำราไสยศาสตร์บันทึกไว้ว่า วิชาสักบุตรลม เป็นการสักยันต์ที่ละสองคน สักแล้วให้สาบานกันว่า จะไม่ฆ่ากันเอง ใครผิดสัจจะให้ถึงแก่ความฉิบหาย ... เล่าลือกันทั่วคุ้งลำน้ำน้อยว่า...คำสาบานนี้รุนแรงยิ่งนัก เพราะเคยมีคนที่ได้รับการสักจากหลวงพ่อขันไปแล้วคิดร้ายต่อกัน ผลก็คือผู้นั้นมีอันเป็นไปทันที.. นอกจากหลวงปู่เมี้ยนจะได้รับการถ่ายทอดวิชาการสักยันต์จากหลวงพ่อขันแล้ว การทำเชือกสนตะพายควายธรรมดา ให้มีอานุภาพสูง คงกระพันเป็นยอด ขนาดลงน้ำปลิงไม่เกาะ หลวงปู่ก็ได้รับถ่ายทอดมาจนหมดสิ้น. แต่วิชาสำคัญที่ผมจะพ่นถึงตอนนี้คือ “การทำน้ำมนต์” หลวงปู่เล่าให้พวกเราฟังว่าหลวงพ่อขันได้เสกน้ำมนต์ให้หมุนอยู่ในบาตรได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ ก่อนที่ท่านจะสอนวิชาการทำน้ำมนต์ดังกล่าวให้หลวงปู่เมี้ยนจนหมดสิ้น รวมไปถึงการทำ”น้ำมนต์สารพัดนึก” อีกด้วย ... ครั้งหนึ่งผมเคยกราบนมัสการ”พระมหาฉลอง วัดสุทัศน์ฯ กทม.” ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่ ท่านเมตตาเล่าให้ผมฟังว่า สมัยตอนที่ท่านยังเป็นพระน้อยอยู่ที่อยุธยา เคยได้ไปนอนอยู่ในห้องเดียวกับหลวงปู่เมี้ยน กิจวัตรประจำวันของหลวงปู่เมี้ยนคือตื่นแต่เช้า สวดมนต์เสร็จแล้ว ท่านจะมานั่งทำน้ำมนต์ให้กับญาติโยม... เวลาทีทำใบหน้าของหลวงปู่จะแดงกล้ำ จนได้ยินเสียง เจี๊ยบ ๆ นั่นแหละท่านจึงหยุดเสก ครั้นพอพระมหาฉลอง เข้าไปสอบถาม หลวงปู่ตอบติดตลกว่า “เลี้ยงลูกเจี๊ยบไว้ในโอ่งน้ำมนต์...” สิ่งที่หลวงพ่อขัน มอบให้กับหลวงปู่เมี้ยนอีกอย่างก็คือ “ไม้ครู..” ซึ่งเป็นไม้ไผ่ตันลงอักขระจารด้วยมือเต็มไปหมด ซึ่งหลวงปู่ท่านมักจะใช้ไม้ครูอันนี้ควบคู่ไปกับการใช้มีดหมอ.. เวลาท่านไล่ผีหรือรักษาคนเจ็บ หากรายใดทนไม่ไหวคิดจะหนี หลวงปู่มักจะใช้ไม้ครูดังกล่าวดึงเข้ามาอีก เช่นเดียวกันครับที่หลวงปู่ชอบสัพยอกกับบรรดาญาติโยมที่มากับคนไข้ว่า... ”นี่แหละมือวิเศษ เพราะมันสั้นได้ ยาวได้..” หลวงปู่เมี้ยน พุทธสิริ ท่านได้มรณภาพด้วยอาการสงบ ในเวลา ๑๖.๐๐ น.ของวันที่ ๑๙ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๑ สิริอายุได้ ๘๑ ปี ท่ามกลางความเศร้าโศกเสียใจของบรรดาลูกศิษย์ที่เฝ้าดูอาการ “ร่มโพธิ์” ของวัดโพธิ์กบเจาแห่งนี้ล้มลงแล้ว สิ้นสุดหลวงปู่เมี้ยน ผู้โด่งดังจากวิชา ๕ ม. คือ “น้ำมัน น้ำมนต์ ชานหมาก มีดหมอ และไม้ครู....” จะว่าไปแล้วทั้งหมดนี้คือแรงศรัทธาของผู้คนที่มีต่อ “หลวงปู่เมี้ยน พุทธสิริ” แห่งวัดโพธิ์กบเจา พระเกจิอาจารย์ที่มีวิชาแก่กล้า

!!!! กรุณา Login ก่อนจึงจะเสนอความคิดเห็นได้ !!!

Copyright ©G-PRA.COM www1