(D)
มีประวัติอยู่ว่า หลวงพ่อท่านเคยเลี้ยงสุนัขไว้ตัว ซึ่ง ตัวมันจะเล็กว่าสุนัขตัวอื่นในวัด และมักโดนสุนัขตัวอื่นกัดประจำ และมันก็จะได้แผลตลอด หลวงพ่อท่านสงสาร ถ้าเด็กวัดไปตีสุนัขตัวอื่นก็จะบาปกรรม ครั้งจะยุให้สุนัขท่านสู้ ก็ไม่ใช่กิจของสงฆ์ ท่านเมตตา นำจีวรของท่านมาถัดเป็นวงปลาย เก็บด้วยด้ายสายสินจ์ในโต๊ะบูชา ของท่าน (บางท่านบอกว่าที่กุฏิ บางท่านบอกว่าในโบสถ์ บางท่านบอกว่าในศาลา แต่ความเห็นผมผมว่าแล้วแต่หลวงพ่อท่านสะดวกหยิบที่ไหนตอนท่านถัดมากกว่า) ที่นี้พอสุนัขท่านคล้องวงนี้แล้ว มีลูกศิษย์เห็นจึงถามท่านว่าทำไม และเรียกว่าอะไร หลวงพ่อบอกเรียกว่า ขมวดหมุมาน (เข้าใจว่าคงคล้ายสายคล้องที่ตัวหนุมาน) ทำเพื่อต่อไปแมลงวันจะไม่ได้กินเลือดหมาตัวนี้ หลังจากนั้น หมาตัวนี้ไปกัดกับตัวไหน ที่ไหน ก็ไม่เคยได้แผล เลือดออก เลย ลูกศิษย์ท่านเห็น ก็เลยขอให้ท่านถัดให้ ต่อมาประมาณปี 2512-2514 เป็นต้นมา ด้วยที่ท่านดังขึ้นมาจากรุ่นฟ้าผ่า คนมาหาท่านเยอะขึ้น ขอท่านมากขึ้น ท่านก็ไม่มีเวลาถัด จึดดัดแปลง ใช้เชือรัดประคต แทนนะครับ ซึ่งยิ่งดูยากใหญ่ครับ ต้องดูที่มาที่ไปอย่างเดียว ผมเองก็ดูไม่เป็น
สำหรับเอกลักษณ์การถัดให้พิจารณากันเองนะครับ นอกจากความเก่าของจีวรแล้ว และลายการถัด การเก็บปลาย ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดี ขดนี้ เจ้าของเดิมกลัวว่าจีวรจะเสียหาย เพราะเก่ามา เลยไปเลี่ยมพลาสติกไว้ ขดนี้ผมจีบตั้งแต่ เข้าพรรษา ปีที่แล้ว เจ้าของใจอ่อนให้ผมเช่า ตอนปีใหม่นี้เอง (ราคาก็สูงด้วย) ขมวดหนุมานนี้ เท่าที่ผมเจอตามตลาดและwebส่วนใหญ่จะเก้นะครับ เช่าหาระวังด้วย (ขอไม่บอกนะครับว่าเก้อย่างไร เดี่ยวคนทำไปแก้ ที่นี้จะดูยากแล้ว)
ปล. เลี่ยมพลาสติกกลม ไว้ เพราะเห็นคนศรัทธาองค์พ่อกันเยอะ และเห็นแขวนกันมาก เลย เลี่ยมสไตย์เดียวกัน เพื่อแขวนโชว์แบบคนอื่นมังนะครับ พอดีผมไม่มีองค์พ่อเลยนะ | 
[พฤ. 19 เม.ย. 2550 - 08:26 น.]